Stage, mijn eigen kinderen en heel veel brownies #week2

Alweer mijn 2e week stage, de tijd gaat zo snel. Ik ging deze week met best veel verwachtingen naar stage omdat ik eindelijk meer info zou krijgen over de planning en mijn taken. Vanaf deze week ben ik niet meer als enige stagiair want een Nederlands meisje uit het huis loopt ook stage bij Maranatha. Maandag begon gelijk goed door een 2e rondleiding en een meeting met mijn supervisor, Harrison Nash. Hij heeft wat verteld over de organisatie zelf en heeft de belangrijkste regels en taken uitgelegd. Ik vond het heel fijn om een beetje te weten hoe het normaal gaat en te weten wat er van mij verwacht wordt. 

Dinsdag heb ik voor het eerst de jongens ontmoet. Ik heb alleen de 'small boys' gezien. Deze jongens zijn tussen de 8 en 14 jaar oud. De jongens en meisjes wonen apart van elkaar en ze hebben allebei hun eigen slaapkamers, badkamer en leefruimte. Zowel de jongens als de meisjes slapen met ongeveer 6 tot 8 man op een kamer. Ik vond dat best heftig om te zien want ik denk dat het een belangrijk is om ook je eigen plekje te hebben. Ik vertelde dit ook aan een van de begeleiders en ze snapte niet echt wat ik bedoelde want zij vond het heel normaal. Vanaf het eerste contact met de jongens merkte ik gelijk het verschil met de meisjes. De meisjes zijn heel lief en zoeken veel contact. Ze kunnen uren met je haar spelen en komen je soms ineens knuffelen. De jongens deden gelijk heel stoer en ze moesten zich allemaal een beetje bewijzen. Sommige deden ook echt een beetje asociaal en daar moest je gelijk heel duidelijk tegen zijn. Er waren ook een aantal hele lieve jongetjes bij. Een blank jongetje zat nog maar een paar maand in het huis en hij vertelde zijn hele verhaal. Best onwerkelijk en moeilijk om te horen wat z’n jongetje al heeft meegemaakt. Tegelijkertijd voelde ik mij heel dankbaar en besefte ik me hoe fijn het is om op te groeien met een vader en moeder. En dat ik echt heel blij mag zijn met alles en iedereen in Nederland. 

Ook heb ik dinsdag mijn eigen kinderen gekregen. Nee jongens, geen paniek. Ik ben nog geen mama geworden. Ik heb alleen 3 kinderen gekregen die ik de komende maanden mag gaan begeleiden. 

Ik mag geen namen noemen dus een van hun noem ik K. Een mega schattig jongetje van 2 jaar. Hij is de jongste van alle kinderen. Hij zit nu een paar maand in het huis. Over zijn achtergrond weet ik eigenlijk nog niks, alleen dat zijn zus ook in het huis woont. Ik ben hier heel benieuwd naar en zal de komende weken zijn begeleiders eens vragen. L is een meisje van 10 jaar en ze kan niet lezen of schrijven. Ze weet hoe ze haar naam moet schrijven maar dat is ook echt alles. Ik zie dit dus als een hele mooie uitdaging om haar zoveel mogelijk te leren de komende tijd. En dan nog Z. Een meisje van 7 jaar. Ontzettend lief en houdt heel erg van aandacht. De komende weken/dagen wil ik nog uit gaan zoeken wat ik haar wil en kan leren. 

Deze week was het echt winter in Port Elizabeth. De huizen hier zijn gebouwd voor de zomer. Enkel glas of zelfs helemaal geen glas. Als het buiten 9 graden is is het binnen dus ook 9 graden. Naar stage met 4 truien en avondeten onder een deken, even wennen als je net uit een heerlijke zomer komt. Ook kan ik nog niet helemaal bij de gedachte dat ik over een aantal weken op het strand lig. 

Voor de rest heb ik iets teveel tijd én geld besteedt aan eten.. Lunchen bij Beershack, een brownie bij Company of kipnuggets bij de Mac. Allemaal veel te lekker en gezellig. 

Zondag zouden we met de groep walvissen gaan spotten maar dit ging vanwege het weer helaas niet door. Volgende week een nieuwe kans! 🐳🐬

Ek kan nie kla nie! (Ik mag niet klagen in het Afrikaans)